پایگاه‌ اطلاعاتی کشاورزی تهران

در دهه گذشته مباحث محیط زیستی از حاشیه به متن بحث‌های سیاست‌گذاری آمده است. دولت یازدهم احیای دریاچه ارومیه را یکی از اولویت‌های اصلی خود قرار داد. اخبار آلودگی هوا به صورت روزانه در بسیاری از نقاط کشور رصد و در مورد تبعات آن هشدار داده می‌شود. گسترش ریزگردها زندگی بخش وسیعی از مردم ایران را مختل کرده و نگرانی از منابع انتشار داخلی و خارجی رو به افزایش است. وضعیت منابع آب ایران در بسیاری از مناطق به مرحله بحران رسیده و چالش‌های جدّی حتی در تامین آب شرب پدید آمده است. معیشت بسیاری از روستاییان وابسته به منابع آب کشاورزی است که در اثر برداشت‌های بیش از حد و تغییرات اقلیم به مخاطره افتاده است. 

با اینکه داده‌های نسبتاً خوبی در سازمان‌های مختلف در خصوص محیط زیست، آب و کشاورزی تولید می‌شود، امّا به نظر می‌رسد، در سطوح مختلف افکار عمومی، کارشناسان و سیاست‌گذاران اولاً استفاده مناسبی از این داده‌ها نمی‌شود و ثانیاً نگاه یکپارچه‌ای چه در تولید و استفاده از اطلاعات و چه در مدیریت این حوزه‌ها وجود ندارد. وزارت نیرو خود را متولی تولید آب و برق می‌داند و به مهار آب‌های رودخانه‌ها و برداشت از آبخوان‌های کشور برای این منظور می‌اندیشد. وزارت جهاد کشاورزی خود را متولی کشاورزی و تامین غذا می‌داند و سیاست‌های توسعه کشت (سطح و شدت) را دنبال می‌کند. سازمان محیط زیست هم از منابع و قدرت کافی برای مطالبه و تامین حقوق محیط زیست برخوردار نیست. قدم اوّل در اصلاح این وضع، تجمیع و ارائه داده‌های حوزه در یک بستر یکپارچه است. تحلیل‌های منتج از این بستر یکپارچه تصویری منسجم از وضعیت به‌ هم‌ پیوسته این سه حوزه ارائه می‌کند. لذا فهم عمومی از چالش‌های این سه حوزه ارتقاء یافته و امکان شکل‌گیری مطالبه منسجم اجتماعی برای اثرگذاری بر فرآیند سیاست‌گذاری حاصل می‌شود.